Eastern Partnership – Questions and Answers

 

1. Why is the EU proposing the Eastern Partnership? 

Because the time is ripe to step up our relations with our Eastern neighbours. Events in the countries in Eastern Europe and in the Southern Caucasus affect the EU. Successive EU enlargements have brought these countries closer to the EU and their security, stability and prosperity increasingly impacts on the EU’s. All these countries, to varying degrees, are implementing political, social and economic reforms, and have stated their wish to come

closer to the EU. The conflict in Georgia in August 2008 underlined the vulnerability of these countries. The policy towards these countries has to be strong, proactive and unequivocal: with the Eastern Partnership the EU offers its Eastern partners concrete, far-reaching support for democratic and market oriented reforms and thus contribute to the their political and economic stability.

 

 

2. Which countries does the Eastern Partnership address?

 

Armenia, Azerbaijan, Belarus, Georgia, Moldova and Ukraine. The level of Belarus’ participation in the EP will depend on the overall development of EU-Belarus relations.

 

 

3. Why do you propose to put such different countries in one basket?

 

The Eastern partners do not have identical objectives in their relationship with the EU but all of them, to varying degrees, are carrying out political, social and economic reforms. At the same time, all of them seek to intensify their relations with the EU. The Eastern Partnership is the reply of the EU to these challenges and aspirations as the EU has a vital interest in seeing further economic development, greater democratic governance and increased stability in the Eastern neighbourhood. Based on the progress made in the European Neighbourhood Policy, the Eastern Partnership offers both bilateral and multilateral measures for enhanced cooperation. The partner countries will come closer to the EU depending on their individual capabilities and timeframe and together Eastern partners will cooperate more on issues related to the EU, share their experience and best practices among themselves.

 

 

4. What about conditionality – is the offer the same for each partner country despite different level of engagements with the EU?

 

The principle of the European Neighbourhood Policy will be maintained: how far we go in relations with each country will continue to depend on the progress made by the partners in their reform and modernization efforts. The Eastern Partnership is clearly about both – common interests and shared values.

 

 

5. What’s in the Eastern Partnership for Belarus? Why it is included? How it will participate?

 

Belarus is an important Eastern neighbour of the Union, interested in deepening its relations with us. Depending on its own choices and decisions, Belarus will be able to benefit from the Eastern Partnership to intensify bilateral relations with the EU. Belarus has a real opportunity to become an active partner of the EU in the framework of the European Neighbourhood Policy provided that the country embarks on fundamental democratic and economic reforms and brings itself closer to European common values. Therefore the level of Belarus’ participation in the Eastern Partnership will depend on the overall development of EU-Belarus relations.

 

 

6. What about the Russian Federation? Is this proposal anti- Russian?

 

This is not at all an anti-Russian initiative. We are responding to a desire expressed throughout the countries in our Eastern neighbourhood who are looking into substantially deepening and widening their relations with the EU. At the same time are also neighbours of Russia and we have stressed that these countries will need good working relations with all their neighbours, including the Russian Federation.

 

 

7. What are the main new points in this initiative? 

 

• New association agreements including deep and comprehensive free trade agreements, for those willing and ready to take on the far-reaching commitments with the EU that these entail;

• Comprehensive programmes funded by the EU to improve partners’ administrative capacity in order to be able to take up our offer;

• A conclusion of “mobility and security pacts”, allowing for easier legitimate travel to the EU while at the same time stepping up efforts to combat corruption, organized crime and illegal migration. These pacts would also cover the upgrading asylum systems to EU standards and the establishment of integrated border management structures, etc. The ultimate long term goal would be visa-free travel with all cooperating partners;

• The Commission will study possibilities for labour mobility with aim of further opening of the EU labour market;

• Enhanced energy security in the partner countries themselves and with the European Union;

• Multilateral track will support individual countries' efforts by providing a framework in which common challenges can be addressed. This will include seminars to improve understanding of EU legislation and standards, sharing of experience, and where appropriate development of joint activities. Four policy platforms are proposed: on Democracy, good governance and stability; Economic integration and convergence with EU policies, Energy security; and Contacts between people;

• Enhanced cooperation on environment and climate issues;

• Increased people-to-people contacts and greater involvement of civil society and other stakeholders.

 

 

8. What are “flagship initiatives” proposed within the EasternPartnership?

 

The Commission proposes to launch five flagship initiatives with a strong focus on multilateral cooperation and high profile. Their success will depend on the strong political commitment of partners with the support of adequate funding from the EU’s side.

• Integrated Border Management Programme (aligned to EU standards, a prerequisite for progress on the mobility of persons).

• SME Facility (small and medium enterprises would receive external stimulus for growth and employment through technical assistance, financial intermediaries, risk capital and loans).

• Regional electricity markets, improved energy efficiencyand increased use of renewable energy sources (appropriate regulatory framework and financing mechanisms).

• Southern energy corridor (this is a key infrastructure initiative serving to diversify transit routes and sources of supply for the EU and its partners.).

• Prevention of, preparedness for, and response to natural and man-made disasters (strengthen disaster managementcapacities and establish effective cooperation between the EUand the partner countries – also among them themselves).

 

 

9. Is there new financing involved?

 

YES. Total assistance for the six Eastern neighbours will gradually grow from € 450 million in 2008 to € 785 million in 2013, an increase of nearly 75%. This will mean allocating a supplementary envelope of € 350 million in addition to the planned resources for the period 2010-2013. Moreover we will refocus €250 million that was already allocated to the ENP regional east programme to initiatives relevant for the implementation of the Eastern Partnership.

 

 

10. How will the Partnership address security issues?

 

By effectively bringing Eastern partners closer to the EU, like the European Neighbourhood Policy, the Eastern Partnership will contribute to the stability and security on the EU’s borders while 04.12.08 5 enhancing good neighbourly relations and effective cooperation among partners. The Eastern Partnership will also seek to promote confidence in the region by increasing political contacts betweenpartners (including among administrations, members of parliaments, NGOs and citizens) as well as reducing trade barriers. The Eastern Partnership foresees in addition more cooperation on specific issues within the EU’s Common Foreign Security Policy and European Security Defense Policy, including the participation of partner countries in EU missions and exercises and the coordination of diplomatic activities. Security-related early-warning systems will be enhanced, with particular focus on conflict areas. Closer cooperation on arms-export practices and non-proliferation is also envisaged.

 

 

11. What can the Eastern Partnership offer Ukraine given that Ukraine has already been offered the benefits of deeper cooperation through an Association Agreement (integral to which is the establishment of a deep and comprehensive Free Trade Area) and the launch of a visa dialogue?

 

Ukraine is a front-runner among our Eastern partners and already has close bilateral relations with the EU. The Eastern Partnership will provide opportunities to intensify significantly our joint work in particular as regards its efforts towards regulatory approximation. Furthermore, the Eastern Partnership will add a multilateral dimension to our cooperation with Ukraine. In particular, the Eastern Partnership platform on economic integration and regulatory approximation will include a panel on establishing a deep and comprehensive free trade areas that may one day build into a Neighbourhood Economic Community bringing together the EU and its Eastern partners, which will benefit the Ukrainian economy.

  

 

12. Were the partner countries consulted on this initiative?

 

YES. Partner countries made a number of proposals on how to make the Eastern Partnership more effective. These suggestions were incorporated into the Commission’s proposal.

 

 

13. How will the Eastern Partnership work in practice? How can we avoid the multilateral framework becoming just another "talk shop"?

 

The success of this initiative will depend on strong political will of EU Member States and partner countries alike – joint ownership is essential in this. The Commission will also play a crucial role in making the multilateral framework an

effective tool for cooperation although it cannot replace the engagement of the partner countries and the EU Member States.

 

 

14. What is the Eastern Partnership offering to the civil society organizations in partner countries?

 

The development and involvement of the civil society is a key factor for the success of the democratic and market-oriented reforms. The Commission proposes to support civil society actors and to engage them in the initiative through the establishment of an Eastern Partnership Civil Society Forum. The forum will promote contacts between civil society actors as well as facilitate their dialogue with public authorities.

 

 

15. Does the Eastern Partnership mean that the EU will offer an enlargement perspective to all/some of its Eastern neighbours?

 

Nothing is changed in this respect. The participation in the Eastern Partnership does not contain an accession perspective but at the same time it does not prejudge the nature of the future relations between the EU and each of the partner countries.

 

 

16. What structures of the Eastern Partnership are proposed?

 

The proposed structures are very light. Biannual meetings of Heads of States or Governments involving the27 EU Member States and the partner countries of the Eastern Partnership would provide direction and profile to the Partnership. Annual spring meetings of Ministers of Foreign Affairs would review progress and provide more detailed political guidance. Senior officials engaged in reform work in the relevant policy areas would meet at least twice a year. These meetings, prepared and chaired by the Commission, would take place within the framework of four thematic platforms (Democracy, good governance and stability; Economic integration and convergence with EU policies, Energy security; and Contacts between people). Panels to support the work of each of the platforms would meet as often as appropriate and in the format according to need. Bilateral cooperation will continue through the structures of the European Neighbourhood Policy.

 

 

17. When will the Eastern Partnership be launched? What will be next steps?

 

After adoption of the Eastern Partnership by the EU Member States, it should be launched at an “Eastern Partnership Summit” in spring2009, involving Heads of States or Governments of EU Member States and Partner Countries. The leaders should adopt a political declaration establishing the Partnership, spelling out its main goals and principles and determining the general features of the ensuing cooperation process.

 

 

18. What about the Black Sea? Isn’t the Eastern Partnership duplicating existing cooperation?

 

NO. The Black Sea Synergy (covering five Eastern ENP countries, Russia and Turkey, but not Belarus) and other regional cooperation initiatives will be complementary to the Eastern Partnership. The Black Sea Synergy aims at solving problems which require region-wide efforts and attention. Its centre of gravity is the Black Sea. The Eastern Partnership will pursue alignment of partner countries with the EU. Its center of gravity will be Brussels.

 

 

19. What about the Southern neighbours? Will they lose money because of the focus on the East?

 

Our Southern ENP partners will not be forgotten, on the contrary. At the same time as we are implementing the Eastern Partnership we are intensifying relations with our neighbours to the South: both bilaterally, based on their commitment to reform (for example an advanced status for Morocco was recently agreed) and multilateral with the renewed Euro-Mediterranean Partnership i.e. Union for the Mediterranean. Any additional resource for the Eastern Partnership would not come at the expense of our Southern neighbours. They will also see their financial envelopes increased overtime, as planned.

 

 

20. What will be the difference between the Eastern Partnership and Union for the Mediterranean?

 

Union for the Mediterranean is a project oriented initiative – it primarily seeks to launch regional projects which are going to bring tangible benefits for citizens in the Mediterranean region. The main focus of the Eastern Partnership is different. It is more focussed on convergence with EU legislation and standards, and therefore has to operate on a "more for more" principle. We have also structured it differently to reflect this.

 

Armenian Diaspora in Iran

An a different period in history Iran does its best to please Armenia. Nevertheless, the Armenian Diaspora in Iran has covered 500 years.Currently Armenians in Iran have settled in three big cites, Tehran, Tabriz, and Isfahan. The history of the Armenian Diaspora in Tabriz is older than in others cities. It is known that Tabriz was a trade and commercial city and Armenia was famous for trade. Because of this point Armenians settled in this city. Recorded the history of the Armenia
Diaspora in Isfahan begins in 1606. At that time I Shah Abbas ordered to Armenians settle in Isfahan.(19) The history of the Armenian Diaspora in Tehran began in the 18th century during the period of Kerim khan Zengin and Aga Muhammed shah Qacar. According to Armenian sources the first Armenian Church began to activate in 1795. Additionally, Armenians in small groups spread to the territories of Iran.
Different numbers regarding Armenians in Iran are shown. However, before the revolution 300 000 Armenians lived in Iran. But after the revolution their number decreased to about 200,000. In other sources, the numbers showed as 150,000, 120,000 and even 100,000.
In reality, Armenians number is less than these numbers show. According to Armenian research the number is approximately 60-65,000.In 2004 an “International religious report” shows that every year about 15-20,000 Christians leave Iran. Taking into consideration the fact that Armenians are the main Christian’s in Iran, it is easy to think that Armenians began to leave Iran in recent years.
The Iranian press reported that 8000 Armenians live in Isfahan and in recent years they began to move to Europe. Low growth among Armenian and immigration of Armenians to Europe, Canada and US lessen the Armenian Diaspora in Iran and in this situation Armenians will disappear from in Iran.
Despite this the Armenian Diaspora is surrounded with the complete support of Iran in all areas. This support is even illustrated in the Constitution of Iran’s Islamic Republic. The Constitution of Iran’s Islamic Republic gave minority status to Armenians in Iran. According to the Constitution article 13 Armenian’s can live in their own place with their own religious. Furthermore, according to article 64 of the Constitution 2 Armenian members can exist in the Iranian parliament. One Armenian member can represent the north –Tehran and one member can represent south-Isfahan.Currently, Robert Beyleryan represents the south and Gevorq Vartan represents the north.
Actually, a number of Armenians does not influence the number of deputies in parliament. If we take 60-65 000 Armenians into consideration, 1 Armenian deputy represents 30,000 Armenians. This percentage is much more than that percentage in the Iran parliament for Iranians. 1 Iranian deputy represents 150,000 Iranians in parliament. Thus, Armenians have priority over Iranians in Iran.
Iran has given more priority to ethnic Armenians than any other ethnic groups in all spheres of the life. Despite that, Iran as a Muslim country and the Muslim religion play an important role in the life of people, Iran gave priority in religious ceremonies to Armenians and this condition is more appropriate than Muslims. For instance, Iran has 60 billion people and according to statistics for every 10,000 Iranian’s has a mosque. But for every 750 Armenians they have a church. If we count, Iranian has 16 times less opportunity than Armenians’ priority over religion.
Currently, the number of Iranians is going to increase. Today it is approximately 70 million people. On the contrary, the Armenians number is going to decrease. Thus, today Iran has 300 churches.Currently, 1 church is available for 200-250 Armenians in Iran.
It is known that, the church plays an important role in Armenian Christian life. Thus, today the Armenian Church has independent activities in Iranian Armenians life.Today, Iranian/Armenians refer to Greqorian branch and it is connected by three dioceses.1) the Armenian diocese of all eastern Azerbaijan and western Azerbaijan. Centre is settled in Tebriz. 2) Isfahan and south Iranian province diocese 3) Tehran and North Iran province diocese. All these three dioceses are independent and depend on Cilikia house in Livan.
Additionally, Armenian Catholics also have catholic churches in Iran.
Iran gave permission to Armenia to open religious, social, rest and entertainment places. These places are operated by the Armenian churches. The Dioceses received independent authority and can operate all the aspects of Armenians life in Iran. Dioceses are known as independent organizations by Iran.
All these activities are realized by the community. This community can be elected by Armenian participants for a 4 years period.

Armenian schools were opened by the Iranian government and also salary repayment is realized by the Iranian government. But control of those schools is realized by the Armenian churches. Additional expenses are paid by the churches or by rich Armenians. The curriculum is in the Persian language. But Armenians also have permission to use Armenian languages and Gregorian branch or Christian religious. Even here kindergartens are available. Personal staff for Armenian schools are organized by Armenian churches. It is known that in 1961 Tehran dioceses opened evening schools for helping to learn the Armenian language. For a while it closed, but in 1981 it reopened. The learning period for the Armenian language is 3 years. Also it is known that Azad Islam University prepares students from Armenian languages and literature.

Currently, 28 Armenian schools are available in Tehran and 7000 people study in these schools. Moreover around Tehran dioceses, 25 Armenian organizations and clubs are available. In these organizations and clubs only Armenians can participate and discuss issues on culture, sport, entertainment and charitable causes. There are some famous clubs, such as; “Ararat”, “Siban”, “Caharmahal”, “Nairi”, “Raffi” and etc. In these clubs and organizations Armenians can participate as though in their native land. However, women do not need to wear a scarf. And men can drink alcohol. Additionally, “Iran/Armenians social-cultural society”, “Armenian women’s society”, “serderabad club”, “Vaspurakan”-Armenian poets, writer, architecture and doctors society, “Women friends of churches”, “Armenian craftsman society of Iran” are busy.Currently, 11 churches are available in Tehran and 16 around Tehran.

There are printing centers in the dioceses. In these dioceses several journals, newspapers and books about Armenian history in Armenian languages are printed. Last year many printing houses opened. Now, “Alik” newspaper, “Peyman”, “Ararat”, “Abagah”, “Araks”, “Luis” journals in the Armenian languages are printed.

The Iranian government helps to Armenians with these printed materials. Additionally, the Iranian government helps to repair Armenian schools, entertainment centers and churches.

In churches in Tehran, Isfahan, Abadan, Urmiye and Ehvaz, Armenians built monuments about 1915 “Armenian genocide” and every year on 25 April Armenians spend their measure.On the whole, Armenians indicate that the Iranian government helps in all aspects

The role of the policy of information in the occurrence, expansion and solution of ethnic problems-in the level of Public Administration of Independent Azerbaijan (case of NK problem)

One of the most critical and long-lived ethnic conflicts appeared in the post Soviet area is a Nagorno – Karabakh problem. Nowadays, this conflict exceeded the bounds of a controversy among two nations and became a problem of the territories.

Undoubtedly, this conflict has both the similarities and differences with the other controversies took place in the post Soviet Union territory. Anyway, the mass communication media has had its unique effect on bringing out this conflict, its development, internationalization and involvement of more powers in this problem. As a whole, in our globalizing world the role of the mass information is huge if considering the fact of bringing and the way of bringing this topic to the public‘s notice. Moreover, the way of using information is very topical in worsening of the ethnic problems or providing positive effects on their solving.

At the end of the 20^th century the collapse of the Soviet Union and post socialist system   was a logical result of large geopolitical processes, which took place at a firm rate.  The scramble of political systems and ideologies facing with each other has created an absolutely new view of the world. It is well known, that these geopolitical changes brought the problems in economical, political and international spheres, and one of these problems is undoubtedly the ethnic issue. Unfortunately, this issue still exists, and now – at the end of 20^th century the process of resolving is placed in the world’s political spotlight.

It has to be mentioned, that at the end of the 20^th century the ethnic strives taking places in the Soviet area were mostly the planned political issues. If the incident is planned, that means, that it has a mastermind, moreover the planned processes are revealed to public with special methods and in a special way. In turn, the way of showing these processes can affect the rate of attracting attention of public in the future.

The ethnic conflict is a social process. And information plays a huge role in controlling the social processes.

While paying attention to the ethnic issues, including Nagorno- Karabakh issue, it can be easily seen that in all levels of formation of this process information affects a lot.

In other words, the parties tried to use information in their interests and take the informational majority at these levels:

-         The aims of the parties related to the issues are shown to the public using information, and these huge mass of people are made believe in these aims;

-         There has been made a try to form a definite social attitude toward the issue using information;

-         There has been made a try to internationalize  the issue using information;

-         There has been made  comments on the processes related to the aims of the parties using information;

In fact, there can be counted more situations alike. The aims we pursue consist of:

-         Which possibilities does information have for revealing the aims to the public;

-         What is the affection rate of these possibilities;

-         How these possibilities are used;

-         How to affect the development or the resolving of the ethnic issues by using information;

It specially has to be mentioned, that the parties used  information widely and effectively and used a special policy for increasing the effectiveness of information for the socializing the issue. The way and aims of using information and , in turn, studying the importance of the policies for this can help a lot for understanding the importance of the issue. The studying of this topic can be important in forecasting   the solution of the issue. Thus, by learning the important parts of the issue you can form a policy, related to the levels of the levels of the unsolved issue.

The executive summary

For studying the topic correctly and comprehensively there is a need to pay attention on its theoretical aspects

Nowadays information is one of the main means of the world politics and world diplomacy. And one of the ways providing the effectiveness of the politics and diplomacy is information.  It is more effective than physical power is considering its agility, ability to be used purposely, character, ability to attain the aims. It is possible to increase the affect on the   inner and outer audience, get more support for the proceeding politics with the information policy used effectively. The information that is correctly used has a huge power to utilize.

Depending on which aim is pursued, information can be more dangerous power than a tool for creation struggles. Looking through the history of any issue led to the human catastrophes we can see that information was extensively used in bringing out and developing the latest.

From this point of view  for providing the national security, it would be useful to study the security of information, the society and information, the effectiveness of information, social processes and information, the ethnic strives and information.

The scrutiny of the theoretical aspects of the issue would prepare a serious base for the exploration of the topic from the practical side.

The informational model of the Nagorno-Karabakh problem includes the aims, the essence , the form and means of presenting this problem to the public.

It is well-known that there are two parties of the ethnic conflict. That is why there at least two informational models of the conflict. In the other words, the parties involved in the ethnic conflict have and reveal their own and different views on the issue, the reasons of its existence and solutions related to their interests.

It has to be mentioned, that Nagorno-Karabakh issue has third informational model also. This is a model generated by the decisions of the international organizations, the points of view of the big countries’ leaders, the impartial experts and media. Though this model has a long shaping duration and was brought out with allusion, it is very important in creating a correct view for the solution of this problem.

As a whole, the model of Nagorno-Karabakh has walk through different levels. These levels are tightly bounded with the development levels of the issue itself.

There are two aspects of the informational model of the Nagorno- Karabakh conflict that can be mentioned:

Historical and Cultural aspects-The exploration of the historical and cultural reasons of the conflict

That is to say, the informational politics of the each party proves their historical ownership to the conflict zone.

Juridical aspect

This aspect considers the claims of the sides related to the territory and informational politics of the issue.

There were changes in the compound of the information presented to the society in some levels of the Nagorno-Karabakh issue. The variability of the information was related to the tactics of the latest. Thus, is the given information is not as effective as it was thought to its compound changes immediately and the information model of the conflict gets modified.  Just that very case was the result of presenting different versions for justifying the starting of the conflict. As an example we can show the following versions:  the wrong national politics of the leaders of the Soviet Union, the economical lagging of the Nagorno-Karabakh region, the need to assert the citizens of Nagorno-Karabakh more effectively, the impossibility for the two nations to live at the same territory. It is possible to study all these versions deeply during the research.

The ways of forming the informational model of the Nagorno-Karabakh issue, the struggle for the informational majority, the relations among the informational model of the conflict and the real situation, the exploration of the other issues and the summarizing of the other experiences in these spheres can be very helpful for understanding the development history both of  the Nagorno-Karabakh ethnic problems and the ethnic problems as a whole.

Actually, the ethnic conflict is quite a difficult process. That is why we can face different aspects related to the informational model during the extensive research. But, anyways, for getting a whole picture of the nowadays ethnic conflicts there is a need to a deep research of their informational models.

The informational politics is the most powerful facility of the politicians in aggravating or solving the ethnic problems.

The plan revealed for the exploration of the informational model of the Nagorno-Karabakh conflict is rough. The researches in this sphere can result in definite changes in that plan.

It has to be mentioned, that a number of records, explorations, researches, books have appeared related to the both Nagorno-Karabakh conflict and the other ethnic-regional conflicts as in the countries of the conflicts themselves and in the whole world. But there were not held explorations around the informational models, informational view, informational bases of Nagorno-Karabakh conflict and these conflicts as a whole. Nagorno-Karabakh problem has its special information base. Undoubtedly, there are analogical characteristics in the originations of the ethnic problems. Nevertheless, the geographical conditions, historical conditions, the possibilities of the parties involved in the conflict, the differences among the interested parties of the conflict reveal the different characteristics of any ethnic conflict.

From this point of view, Nagorno-Karabakh problem while having analogical features with the other ethnic conflicts, also has the different ones. And one of these different features is the specific information base of Nagorno-Karabakh conflict. Consequently, the detailed exploration of this problem can help to create a correct view of the conflict.

Sükutun Son Gecəsi

Azərbaycan diplomatiyasının yeni uğuru erməni informasiya məkanında

Analiz

Bir neçə gün əvvəl Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyev tərəfindən rəhbərlik edilən və istiqamətləndirilən Azərbaycan diplomatiyası özünün yeni bir məntiqi və tarixi qələbəsinə nail oldu – Azərbaycan Respublikası Birləşmiş Millətlər Təşkilatının Təhlükəsizlik Şurasının qeyri-daimi üzvü seçildi. Bununla da  Azərbaycanın müstəqillik və diplomatiya tarixində yeni bir səhifə açıldı.

Bu hadisə Azərbaycan xalqı, Azərbaycanın yaxın və uzaq dostları tərəfindən çox böyük fərəh və sevinclə qarşılandı. Çünki Azərbaycan Respublikasının BMT Təhlükəsizlik Şurası kimi dünyanın ən mötəbər qurumuna üzv seçilməsi prezident İlham Əliyevin dediyi kimi, respublikanın bütün sahələrində dünyada analoqu olmayan inkişafın, çevik və uğurlu xarici siyasətin, ardıcıl olaraq aparılan müstəqil siyasətin, dünya miqyasında Azərbaycanın dostlarının daha da artmasının, Azərbaycana inamın möhkəmlənməsinin, Azərbaycana etibarlı tərəfdaş və dost ölkə kimi baxılmasının, müstəqil bir dövlət kimi özünü göstərməsinin nəticəsidir.

Bu mötəbər beynəlxalq təşkilata üzv seçilməklə Azərbaycan 20 illik müstəqilliyi ərzində dünya birliyi arasında layiqli yer tutduğunu, dünyanın qlobal siyasətinin müəyyənləşdirilməsində öz sözünü deməyə qadir olduğunu nümayiş etdirdi. Dünyanın 155 ölkəsi Azərbaycanın namizədliyini dəstəklədi. Bitərəf qalan 24 ölkə nəzərə alınmazsa yalnız 13 ölkə Azərbaycanın namizədliyinə səs vermədi ki, onlardan biri də təbii ki, Ermənistan idi.

Bununla Ermənistan Azərbaycanın beynəlxalq aləmdə genişlənən və möhkəmlənən nüfuzu qarşısında yenidən təklənmiş oldu. Bu isə Ermənistanda isterik faciəyə, səbəbi anlaşılan bir çaşqınlığa yol açdı. Azərbaycan diplomatiyasının əldə etdiyi tarixi uğur fonunda Ermənistanın millətçi-təcavüzkar siyasətinin cılızlığı, bu dövlətin rəhbərliyinin  apardığı siyasətin dəyərsizliyi Azərbaycanın artan daxili və xarici qüdrəti qarşısındakı acizliyi bir daha üzə çıxdı. Azərbaycana verilən geniş beynəlxalq dəstəyin mahiyyətinin  təhrif edilməsi, Azərbaycan diplomatiyasının tarixi uğurunun təsadüfi və qeyri-obyektiv amillərdən irəli gəlməsini əsaslandırılması, Ermənistanın uğursuzluğunun pərdələnməsi üçün bu ölkə daxilində böhtan və yalan kampaniyasına yeni bir təkan verildi və həmin böhtan və yalanların daha geniş auditoriyaya çatdırılması üçün erməni informasiya resursları səfərbərliyə alındı.

Qeyd etmək lazımdır ki, Azərbaycana və türkçülüyə qarşı böhtan xarakterli kampaniyanın aparılmasında erməni millətçi dairələrinin kifayət qədər təcrübəsi və imkanları vardır ki, onların nəzarəti altında olan resurslar və vasitələr qloballığı ilə seçilirlər. Bununla belə, erməni təbliğatının məlum təcrübəsi və geniş resursları da Azərbaycan diplomatiyasının uğuru qarşısında vahid bir mövqe formalaşdırıb erməni xislətindən irəli gələn məqsədlərə nail ola bilmədilər. Baxmayaraq ki, erməni informasiya vasitələri bunun üçün dəridən-qabıqdan çıxmaqda, daxili və xarici informasiya məkanını qəlp materiallarla çirkləndirməkdə davam edirlər.

Azərbaycan dövlətinin beynəlxalq nüfuzunun gözdən salınması üçün erməni informasiya məkanına çıxarılan təbliğat materiallarında erməni məntiqsizliyi bir neçə istiqamətdə özünü göstərməkdədir. Erməni təbliğatının köhnə ənənələrinə can verən qələm və fikir sahiblərinin demək olar ki, hamısı Təhlükəsizlik Şurasına üzv seçilmək hadisəsini tamamilə adi, əhəmiyyət kəsb etməyən hadisə olduğunu əsaslandırmağa çalışırlar. Bunun üçün onlar BMT-ni öz nüfuzunu itirmiş, dünya siyasətinin formalaşmasında heç bir rolu olmayan bir qurum kimi xarakterizə edirlər.

Məsələn, "Regnum" informasiya agentliyi erməni politoloqu Sergey Minasyanın dediklərinə istinad edərək BMT-ni soyuq müharibənin nəticəsi, istənilən ölkənin bu quruma üzv ola bilməsini, BMT Baş Assambleyasının qərarlarının məcburi olmadığını, BMT Təhlükəsizlik Şurasına üzv seçilməyin də ciddi əhəmiyyətə malik olmadığını iddia edir. "Pan Armenian" saytının aparıcı mütəxəssislərindən sayılan Karine Ter-Saakyanın fikrincə isə BMT hazırda siyasi qurum yox, maraqlar klubudur. Bu təşkilatın faydası sıfıra bərabərdir, bu təşkilat durğun bir təşkilatdır, Təhlükəsizlik Şurasına üzv seçilmək adi bir rotasiya hadisəsidir. "Noravank" elmi-maarif fondunun direktoru politoloq Qaqik  Arutyunyan isə bəyan edir ki, BMT-nin real siyasətə təsir etmək imkanı yoxdur, bu quruma üzv olmağın heç bir faydası yoxdur, BMT bir qurum kimi artıq öz əhəmiyyətini itirmişdir, bu təşkilatın qərarları yerinə yetirilmir. Q.Arutyunyan bu fikirlərinin davamı kimi etiraf edir ki, "90-cı illərin əvvəllərindən indiyə kimi Ermənistan BMT Təhlükəsizlik Şurasının Azərbaycan Respublikasının işğal olunmuş ərazilərindən təcavüzkar qoşunların  çıxarılması ilə bağlı 4 qətnaməni yerinə yetirməmişdir"

Amma bu tipli əsassız mülahizələr elə bir sıra erməni politoloqları tərəfindən təkzib edilir və onlar istər-istəməz BMT-nin rolunun belə kiçildilməsi ilə razılaşmırlar. Məsələn, məlum "Regnum" agentliyi baş redaktorunun müavini, erməni politoloqu Viqen Akopyan yazır ki, BMT Təhlükəsizlik Şurası hazırda ən yüksək beynəlxalq qurumdur və Azərbaycanın bu quruma üzv olmasının təbliğat üçün hesablandığını söyləyən erməni analitiklərinin və politoloqlarının fikirlərini isə o, konyuktur fikir kimi dəyərləndirir. BMT Təhlükəsizlik Şurasına üzv seçilməklə Azərbaycanın mövqelərinin möhkəmlənəcəyinə toxunan "De facto" saytı, habelə BMT-dəki erməni nümayəndəliyinin fəaliyyətinin zəifliyini qeyd edən M.Qriqoryan isə dolayısı yolla BMT Təhlükəsizlik Şurasının dünya siyasətindəki mühüm yerini qeyri-müstəqim şəkildə etiraf etməli olurlar. V.Akopyan onu da əlavə edirdi ki, BMT Təhlükəsizlik Şurası əhəmiyyətsiz bir qurum olsaydı, onda Ermənistan bu quruma üzv olmaq üçün öz namizədliyini irəli sürməzdi. Ona görə müəllif Ermənistanın öz namizədliyini geri götürməsinə təəccübünü də gizlədə bilmir.

Digər erməni politoloqu Marina Qriqoryan da Ermənistanın Təhlükəsizlik Şurasına üzvlüyünə namizədliyini geri götürməsini təəccüblə qarşılayır və hətta onu da iddia edir ki, Ermənistan öz namizədliyini geri götürməsəydi Azərbaycana rəqib olardı (?) və bununla da Azərbaycanın TŞ-na seçilmək şansı xeyli azalardı (4). Heç şübhəsiz ki, V.Akopyan da, M.Qriqoryan da və digər erməni politoloqlarına da yaxşı bəllidir ki, Ermənistan nə üçün öz namizədliyini geri götürmüşdür. Amma bunu sadəcə etiraf etməyə gücləri çatmır.

Sözsüz ki, BMT Təhlükəsizlik Şurasının nüfuzlu və mötəbər bir təşkilat üzvlüyün hər bir dövlətin beynəlxalq imicindən xəbər verdiyini Ermənistanın rəhbərliyi də  yaxşı bilir və buna görə də Ermənistan da Təhlükəsizlik Şurasının qeyri-daimi üzvlüyünə öz namizədliyini Şərqi Avropadan irəli sürdü. Lakin Azərbaycan Respublikasının Prezidenti cənab İlham Əliyevin qeyd etdiyi kimi, sonradan Ermənistan rəhbərliyi sakitcə öz namizədliyini geri götürdü. Ermənistan rəhbərliyi anladı ki, Azərbaycan qarşısında gücsüzdür. Cənab İlham Əliyevin vurğuladığı kimi, Ermənistanın Azərbaycana qarşı apardığı təcavüzkar siyasət, erməni dairələrinin çirkin əməlləri, məkrli planları dünya birliyi tərəfindən dəstəklənmir, əksinə, bu siyasət dünya birliyi tərəfindən məhkum olunur. Keçiriləcək səsvermədə Ermənistanın səs qazanmaq şansının heçə bərabər olduğunu və bununla biabırçılığa düçar olacağını görüncə Ermənistan rəhbərliyi öz namizədliyini səssizcə geri çəkməli oldu (5).

Ermənistan rəhbərliyi yalnız onunla kifayətlənməli oldu ki, onun yanından ötüb keçən və Azərbaycanın da yer aldığı karvanın ardınca böhtanlar və uydurmalar yağdırsın. Məsələn, Ermənistan prezidenti Serj Sarqsyan sentyabrın 22-də BMT-nin Baş Assambleyasında çıxış edərkən bildirdi ki, BMT-nin dözümlülük, sülh şəraitində birgə yaşayış kimi dəyərləri Azərbaycan tərəfindən təhrif olunmuş şəkildə anlaşılır. Onun sözlərinə görə, belə təhrif nəinki qəbuledilməzdir, hətta buna yol verən bir ölkənin BMT Təhlükəsizlik Şurasına öz namizədliyini irəli sürməsi təhlükəlidir. Ermənistanın xarici işlər naziri E.Nalbandyan da sentyabr ayının əvvəllərində verdiyi müsahibələrindən birində Azərbaycanın Təhlükəsizlik Şurası üzvlüyünə namizədliyi ilə bağlı oxşar fikirlər səsləndirdi (6). Lakin bu fikirlərin nə dərəcədə  dəyərsiz və təsirsiz olduğunu Təhlükəsizlik Şurasının üzvlüyünə aparılan səsvermənin nəticələri əyani olaraq nümayiş etdirdi.

Azərbaycan diplomatiyasının qələbəsi erməni politoloqları və siyasi elitasında  elə bir çaşqınlıq yaradıb ki, fikir məntiqsizliyi, daxili əlacsızlıq və çarəsizlik, primitiv və vulqar ifadə üsulu onların mülahizələrinin əsasında dayanıbdır. Bu isə onsuz da ifrat millətçilikdən uzağı görməyən erməni politoloqlarının növbəti uğursuz cəhdlərinə qarşı gülüş və ironiyadan başqa bir hiss yaratmır. Əslində bu təbiidir. Çünki Azərbaycan dövlətinin ardıcıl uğurları ermənilərin millətçi-təcavüzkarlıq ideoloqlarını bundan sonra da daha nəhəng arzuolunmaz vəziyyətlərə salacaqdır.

Yuxarıda adı çəkilən xanım Karine Ter-Saakyan Azərbaycanın Təhlükəsizlik Şurasına üzv seçilməsini islam ölkələri həmrəyliyi ilə əlaqələndirir. Onun özü 57 islam ölkəsinin Azərbaycanın xeyrinə səs verdiyini bildirir, lakin fərqinə varmır ki, bu səslər Azərbaycanın topladığı səslərin cəmi üçdə biridir. Sonra xanım Ter-Saakyan Azərbaycanın Şərqi Avropanın təmsilçisi kimi seçilməsini nonsens adlandırır və ciddi-cəhdlə iddia  etməyə çalışır ki, Cənubi Qafqaz Avropaya aid deyil və ona görə Azərbaycanın bu bölgədən TŞ-na üzv seçilməsi doğru deyil. Yenə adı çəkilən xanım fərqinə varmır ki, Ermənistan da öz namizədliyini bu bölgədən vermişdi və Ermənistan rəhbərliyi həmişə ciddi cəhdlə çalışırlar ki, Qarabağ problemi də məhz Avropa strukturları çərçivəsində həll olunsun və bu məsələ başqa beynəlxalq qurumlara yol açmasın. Siyasətdənsə nəticələrinin tərbiyəsi ilə məşğul olmalı olan xanım Ter-Saakyan sonra da inandırmağa çalışır ki, BMT üzvü olan ölkələrin satın alınması üçün Ermənistanın vəsaiti çatmadığı üçün TŞ-na üzv seçilə bilmədi.

Qafqaz institutunun direktor müavini politoloq Sergey Minasyan da Azərbaycanın diplomatik uğurunu islam təəssübkeşliyi, maliyyə amili ilə əsaslandırmağa çalışır və gələcəkdə maliyyə ehtiyatlarının Azərbaycana xeyir gətirməyəcəyini də proqnoz edir. Politoloq özünə və erməni informasiya  istehlakçılarına təskinlik səxavəti nümayiş etdirərək  söyləyir ki, Azərbaycanın bu uğurunun erməniliyə heç bir təhlükəsi yoxdur. Ermənistan parlamentinin üzvü Eduard Şarmazanov və "Noravank" fondunun direktoru Qaqik Arutyunyan da Azərbaycan diplomatiyasının uğuru haqqında oxşar məntiqsiz fikirlər söyləyirlər. Q.Arutyunyan Azərbaycanın bu uğurunu gecikmiş bir uğur hesab edir və ona görə də Ermənistanın bu hadisəyə reaksiya verməməsini məntiqli hesab edir. Başqa bir erməni siyasətşünası Riçard Kirokosyan isə daha orijinal fikir söyləyərək Azərbaycanın uğurunu Azərbaycanın coğrafi mövqeyi ilə əlaqəndirir. Bunun nə demək olduğunu yəqin ki, heç müəllifin özü də aydın təsəvvür etmir. Ermənistanın Ramkavar-Azatakan partiyası idarə heyətinin rəhbəri Arutyun Arakelyan  Təhlükəsüzlik Şurasına seçilməklə Azərbaycanın özünü tələyə saldığını və Ermənistanın da bundan bəhrələnməli olduğunu bəyan edir. "Avropa inteqrasiyası" ictimai təşkilatının rəhbəri Karen Bekaryan da orijinal məntiqsizlik göstərməkdə öz həmkarlarından heç də geri qalmır. Onun sözlərinə görə, Azərbaycan özünü beynəlxalq qınaqlardan qorumaq üçün Təhlükəsizlik Şurasına üzv seçilməyə nail olub. Saqatel Bakveşinyan adlı birisi isə Azərbaycanın TŞ-na üzv seçilməsini az qala Azərbaycanın uğursuzluğu və Ermənistanın qələbəsi kimi dəyərləndirir və bu hadisəyə ermənilərin sevinməli olduğunu iddia edir. Özü də adı çəkilən şəxs bu məntiqsizliyini erməni əxlaqına xas olan çox saylı qeyri-etik ifadələrlə erməni auditoriyasına çatdırır (8).

Lakin vəziyyətin heç də belə olmadığı Azərbaycanın sürətli inkişafını izləyən hər bir təfəkkür sahibinə, o cümlədən bu keyfiyyəti hələ tamamilə itirməmiş bəzi erməni politoloqlarına da yaxşı məlumdur. Böyük dövlətlərin liderlərinin, mötəbər beynəlxalq qurumların mövqeləri, tanınmış politoloqların mülahizələri də elə bundan xəbər verir. Bütün bunlar barəsində Azərbaycanın informasiya vasitələrində hər gün çoxlu materiallarla rastlaşmaq mümkündür. Bunlar sözsüz ki, erməni ideoloqlarının gözündən qaçmır və ona görə onlar həyəcan təbilini də çalmağı unutmurlar. Məsələn, V.Akopyan etiraf etməyə məcbur olur ki,  TŞ-na üzv olmaq Azərbaycana öz maraqlarını, o cümlədən Dağlıq Qarabağ məsələsini dünya ölkələri ilə tənzimləməyə əlavə imkanlar açacaq, mühüm beynəlxalq məsələlərin müzakirəsi zamanı səsvermə hüququ əldə edəcəkdir. Sonra o təsdiq edir ki, Qarabağ ətrafında mövcud olan status-kvonun dəyişdirilməsi üçün Azərbaycan ictimai və informasiya müstəvisində məqsədyönlü fəaliyyət aparır və TŞ-na üzv olmaq da Azərbaycanın bu taktikasının bir elementidir. Ermənistan parlamentinin üzvü Karen Xaçatryan Azərbaycanın TŞ-na üzv seçilməsini ciddi bir hadisə kimi qarşılayır və istisna etmir ki, TŞ-na üzv seçilən Azərbaycan bu strukturda Ermənistanın təcavüzkar bir dövlət olmasını müzakirəyə çıxara bilər. Bu isə Ermənistan üçün ağrılı bir hal olardı. "De facto" saytı istəməsə də Azərbaycan diplomatiyasının daha uğurlu fəaliyyət göstərdiyini yazmalı olmuşdur. Sayta görə, Azərbaycanın TŞ-na üzv seçilməsinə ehtiyatla, hətta ironiya ilə yanaşmaq olar. Lakin bu fakt ermənilər üçün  xoş olmayan bir faktdır və bu reallığı qiymətləndirməmək olmaz. Ermənistan prezidentinin keçmiş müşaviri Arman Melikyana görə, Azərbaycanın TŞ-na üzv seçilməsi ilə əlaqədar olaraq erməni cəmiyyəti hazırda faciə içərisində yaşayır. Onun fikrincə, Ermənistan dövləti öz xarici siyasətini gücləndirməsə, onda baş verənləri müşahidə etməklə kifayətlənməli olacaqdır. Daşnaksütyun partiyasının Ermənistan parlamentindəki nümayəndəsi Vahan Ovannesyan isə Azərbaycan diplomatiyasının uğurunu ermənilik üçün ciddi narahatçılıq doğuracaq bir hadisə kimi xarakterizə edir və tezliklə bu faktın acı nəticələri ilə qarşılaşacaqlarını istisna etmir. V.Ovannesyan nigərançılıqla bəyan edir ki, Azərbaycan TŞ-na üzv seçilməklə yeni imkanlar əldə etmiş və ən azı bu qurumun gündəliyinin formalaşdırılmasında iştirak edəcəkdir.

Erməni politoloqları və ideoloqları belə orijinal açıqlamaları ilə yəqin ki, gələcəkdə də erməni informasiya məkanını "zənginləşdirməkdə" davam edəcəklər. Çünki  Azərbaycan dövlətinin beynəlxalq arenada əldə etdiyi yeni-yeni uğurlar buna səbəb olacaqdır. Başıbəlalı qonşularımızın  bütün böhtanlarına, qarayaxmalarına baxmayaraq isə Azərbaycan  öz yolu ilə inamla irəliləməkdədir.

Nəsrin Süleymanlı

 

Səs İnformasiya Agentliyi

http://www.sia.az/index.php?action=static_detail&static_id=182689

Ana dilimizi sevək, sevdirək (Gülüstan, Bəxtiya Vahabzadə - Səsli şeir)

İpək yaylığıyla o, asta-asta
Silib eynəyini gözünə taxdı.
əyilib yavaşca masanın üstə
Bir möhürə baxdı, bir qola baxdı.

Kağıza həvəslə o da qol atdı,
Dodağı altından gülümsəyərək.
Bir qələm əsrlik hicran yaratdı,
Bir xalqı yarıya böldü qılınc tək.

Öz sivri ucuyla bu lələk qələm
Dəldi sinəsini Azərbaycanın.
Başını qaldırdı,
Ancaq dəmbədəm
Kəsdilər səsini Azərbaycanın.

O güldü kağıza qol çəkən zaman,
Qıydı ürəklərin hicran səsinə.
O güldü haqq üçün daim çarpışan
Bir xalqın tarixi faciəsinə.

Qoy qalxsın ayağa ruhu Tomrisin,
Babəkin qılıncı parlasın yenə.
Onlar bu şərtlərə sözünü desin,
Zənciri kim vurdu şir biləyinə?

Hanı bu ellərin mərd oğulları?
Açın bərələri, açın yolları.
Bəs hanı bu əsrin öz Koroğlusu-
Qılınc Koroğlusu, söz Koroğlusu?

Babaların şəni, şərəfi, əlbət,
Bizə əmanətdir, böyük əmanət...
Yoxmu qanımızda xalqın qeyrəti?
Belə saxlayarlar bəs əmanəti?
Qoy ildırım çaxsın, titrəsin cahan!
Ürəklər qəzəbdən
coşsun, partlasın.
Daim haqq yolunda qılınc qaldıran
İgid babaların goru çatlasın.

Qoy əysin başını vüqarlı dağlar,
Matəmi başlandı böyük bir elin.
Mərsiyə söyləsin axar bulaqlar,
Ağılar çağırsın bu gün qız, gəlin!..

Tərəflər sakitdir, qəzəbli deyil,
Məhv olan qoy olsun, onlara nə var.
İmzalar atılır bir-bir, elə bil,
Sevgi məktubuna qol çəkir onlar.

Atıb imzasını hər kəs varağa,
əyləşir sakitcə keçib yerinə.
Eynəkli cənabla, təsbehli ağa,
Qalxıb əl də verir biri-birinə.

Onların birləşən bu əllərilə
Ayrılır ikiyə bir el, bir Vətən.
Axıdıb gözündən yaş gilə-gilə,
Bu dəhşətli hala nə deyir Vətən?

Bir deyən olmadı, durun ağalar!
Axı, bu ölkənin öz sahibi var.
Siz nə yazırsınız bayaqdan bəri,-
Bəs hanı bu yurdun öz sahibləri?


Necə ayırdınız dırnağı ətdən-
Ürəyi bədəndən, canı cəsəddən?
Axı, kim bu haqqı vermişdir Sizə,
Sizi kim çağırmış Vətənimizə?

Bağrı köz-köz oldu "Yanıq Kərəmin"
Tellər inildədi, yandı, nə yandı.
Aşığın sazında daha bir həzin,
Daha bir yanıqlı pərdə yarandı.

Ağlayıb dağlardan əsən küləklər,
Bu məşum xəbəri aləmə yaydı.
Sanki dilə gəldi güllər, çiçəklər:
"Bu isə qol qoyan qollar sınaydı".

Arazın suları qəzəbli, daşqın,
Sirin nəğmələri ahdır, haraydır.
Vətən quşa bənzər, qanadlarının
Biri bu taydırsa, biri o taydır.

Bir damcı mürəkkəb, bir vətəndaşı
Qanına bulayıb ikiyə böldü.
Bir damcı mürəkkəb olub göz yaşı
İllərlə gözlərdən axdı, töküldü.

Hökmü gör nə qədər böyükmüş anın
Möhür də basdılar varağa təkrar.
Yox, varağın deyil, Azərbaycanın
Köksünə dağ boyda dağ basdı onlar.

Bir eli ikiyə paraladın sən
Özün kağız İkən paralanmadın.
Köksünə yazılan qəlb atəşindən,
Niyə alıçmadın, niyə yanmadın?

Ey Araz, səpirsən göz yaşı sən də,
Keçdikcə üstündən çölün, çəmənin.
Səni arzulara sədd eyləyəndə,
Niyə qurumadı suların sənin?

Dayanıb Arazın bu tayında mən
"Can qardaş" deyirəm, o da "can" deyir.
Ey zaman, sorğuma cavab ver, nədən
Səsim yetən yerə, əlim yetməyir?..

Dəmir çəpərləri eşqim, diləyim,
Tarixim, ənənəm üstə qoydular.
Yarıya bölündü canım, ürəyim,
Yarıya bölündü Arazda sular.

Dolandı zəmanə, döndü qərinə,
Şairlər od tökdü yenə dilindən.
Vurğunun o həsrət nəğmələrinə
Şəhriyar səs verdi Təbriz elindən:

"Heydər baba, göylər qara dumandı,
Günlərimiz bir-birindən yamandı.
Bir-birindən ayrılmayın, amandır,
Yaxşılığı əlimizdən aldılar,
Yaxşı bizi yaman günə saldılar.

Bir uçaydım bu çırpınan yelinən,
Qovuşaydım dağdan aşan selinən,
Ağlaşaydım uzaq düşən elinən.
Bir görəydim ayrılığı kim saldı,
Ölkəmizdə kim qırıldı, kim qaldı".


"1959 Bəxtiya Vahabzadə"

Dil açanda ilk defe ‘ana’ söyleyirik biz
‘Ana dili’ adlanır bizim ilk dersliyimiz
İlk mahnımız laylanı anamız öz südüyle
İçirir ruhumuza bu dilde gile-gile.



Bu dil - bizim ruhumuz, eşgimiz, canımızdır,
Bu dil - birbirimizle ehdi-peymanımızdır.
Bu dil - tanıtmış bize bu dünyada her şeyi
Bu dil - ecdadımızın bize qoyup getdiyi
En qiymetli mirasdır, onu gözlerimiz tek
Qoruyub, nesillere biz de hediyye verek.


Bizim uca dağların sonsuz ezemetinden,
Yatağına sığmayan çayların hiddetinden,
Bu torpağdan, bu yerden,
Elin bağrından qopan yanığlı neğmelerden,
Güllerin renglerinden, çiçeklerin iyinden,
Mil düzünün, Muğanın sonsuz genişliyinden,
Ağ saçlı babaların eqlinden, kâmalından,
Düşmen üstüne cuman o qıratın nalından
Qopan sesden yarandın.
Sen xalqımın aldığı ilk nefesden yarandın.



Ana dilim, sendedir xalqın eqli, hikmeti,
Ereb oğlu Mecnunun derdi sende dil açmış.
Üreklere yol açan Füzulinin sen’eti,
Ey dilim, qüdretinle dünyalara yol açmış.
Sende menim xalqımın qehremanlıqla dolu
Tarixi varaqlanır.



Sende neçe min illik menim medeniyyetim
Şan-şöhretim saxlanır.
Menim adım, sanımsan,
Namusum, vicdanımsan!

Ey öz doğma dilinde danışmağı
Ar bir elen fasonlu edebazlar
Oxşamır ruhunuzu qoşmalar, telli sazlarʔ!
Bunlar qoy mənim olsun.
Ancaq vətən çörəyi sizlərə qənim olsun!

Güney tumurcuqlari
Milli şüuru zəif olan toplumlar ölümə məhkumdur.Çünki milli şüuru olmayan ya zəif olan xalqlar tamamilə müdafiəsizdirlər.elə ise...
Bütöv Azərbaycan ideyasinin təbligi həm Müstəqil Azərbaycanda həm də Günəydə(İranin zəbt etdiyi Azərbaycan torpaqlarinda) en çox möhtac olduğumuz milli şüurlanmanin,  millətləşmə prosesinin sürətlə keçirilməsinə birbaşa müsbət təsir edir.Ən əsası iki ayri toplum kimi davranmagi bize vadar eden aşağiliq kompleksden azad olmaga kömək edir. Rus etnoloqu V. Kozlov qeyd edir ki:" İnsan birliyinin xüsusi formasi kimi her hansi xalq üzvlərində ethnik(milli) şüuru inkişaf etdiyi hallarda öz gücünü göstərə bilər.Mİlli şüurun zəif inkişaf etdiyi hallarda ziyalilar, dövlət xadimləri millətin formalaşdiği ərazilərdə onu hələ də oyatmağa çalişirlarsa bu birliyin mövcudluğu belə şübhə altina alina biler".
Dünya etnoqrafiya elmində etnogenez, etnik proseslər, etnik tarix problemi haqqinda obyektiv elmi fikir mövcuddur.Sadəcə siyasətçilər tarixçilər bu elmi nəticələrdən siyasi məqsədlər üçün istifadə etməklə onu saxtalaşdırırlar, xalqlarda etnogenez haqqinda aydin təsvvür yaranmasına imkan vermirlər.Çünki etnogenezi haqqinda aydin təsəvvürü olmayan xalqda milli kimlik şüuru onun milli qüruru, ləyaqət hisslər yarana bilməz. Etnogenez etnosun inkişafinin ele bir mərhələsidir ki, bu mərhəldə o, öznəməxsus bütün əxlaqi-mənəvi dəyərlər sistemini, milli simasini, adini, onun başqalarindan fərqləndirən mental xüsusiyyətlərini yaradir.Milli simanin, mənəvi dəyərlər sisteminin pozulmasi ilə etnos yaşamaq gücünü itirir, parçalanib başqa xalqlar arasinda yox olur.Etnik proseslerin sürətləndiyi bu" Dövr" belə zəif xalqlari, millətləri udur...Hələ necə ki, qarşisinda esarətdən yenice qurtulmuş, yorgun, zəif tarixi və kimliyi haqqinda aydin təsəvvürü olmayan Azərbaycan kimi dövlət ola...Çoxlari hələ də vətəndaşliqla soyu-kökü,kimliyi səhv salir.Odur ki, varligini sürdürmək üçün maariflənmeye çox böyük ehtiyac vardir...
Bu gün Guney azadliq istəyi ilə çirpinir.Gözəl məmləkətim isə susur.Susmasinin səbəbi isə İranin daxili işinə qarişma kimi qiymətləndirilir. Amma undulub ki, dövlət adamlarinin rəsmi bəyanlari ilə ictimai-siyasi təşkilatin nümayəndəsinin bəyanatlari arasinda fərq qoymaq lazimdir. Dövlətdən təmkin gözlədiyimiz kimi ictimayətdən də İranda yaşayan soydaşlarimiza münasibət gözləməyimiz də təbiidir.Amma bir də onu unutduq ki, biz heç kimliyimizi, hardan gelib hara getmeyimizi  bilmirik.Güney Biz-den müstəqilliyi ixrac etmək arzusuyla yaşasa da deyesen bu dəfə özləri örnək olacaqlar.Ən azindan dünyadan bixəbər, araşdirma aparmaq istəməyən və də israrla öz dediklərində duran manqurtlara kiimliyindən dərs vermış olacaqlar...
NS(manqurt)